ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ ၏ ကဗ်ာမ်ား

သူ ့မွာတမ္း

သူတို ့အဆုတ္ ထားခဲ့ျမွဳပ္သည့္
ဗံုးငုတ္တိုက္မွား ေမာင္ေျပာက္က်ားကို
ရြာသားရြာသူ ေမးၾကျမဴသည္
အူအူယမ္းေငြ ့ ထတုန္တည္း။

အေမာင္ ေျပာက္က်ား၊ ခ်စ္သူအားကိို
ဘာမ်ား မွာခဲ့ လိုသနည္း ? ။
ငယ္က ၾကင္ျမတ္ ၊ မိသက္မွတ္ကို
ခြင့္လႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ။

အေမာင္ ေျပာက္က်ား ၊ မိဖအားကို
ဘာမ်ား မွာခဲ့ လိုသနည္း ? ။
ေမြးသည့္မိခင္ ၊ ေမြးဖခင္ကို
ဦးတင္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ ။

အေမာင္ ေျပာက္က်ား ၊ တိုင္းၿပည္အားကို
ဘာမ်ား မွာခဲ့ လိုသနည္း ? ။
ခရီးမတ္တပ္ ၊ လမ္းခုလတ္တြင္
ကိုယ္လြတ္ ေရွာင္ခြာ ၊ ခြဲရပါ၍
အားနာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ ။

ယမ္းေငြ႕အူအူ ၊ တလူလူႏွင့္
ေမးၿမဴၾကတုန္း ၊ အေနာက္ကုန္းတြင္
ေနလံုး ကြယ္ေလ ၿပီတကား ။     ။
                                                                       ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ (၁၉၆၃)

သေျပညိဳ

သူ႔ေခါင္းမွာတဲ့ သေျပညိဳ
ငါ့ေခါင္းမွာတဲ့ သေျပညိဳ
တုိ႔ေျပမွာ တုိ႔ေမကမ္းပါတဲ့
သေျပညိဳ ေရႊဘုိပန္းဟာက
လန္းလ်က္ပါကုိ။    ။
ဘာမေလွ်ာ့ေလနဲ႔
လာေတာ့မကြဲ႔ေရႊဗဟုိရ္
ေလခ်ဳိကအေသြး။    ။
လင္းၾကက္အေဆာ္
ကြင္းထက္မွာတူေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႔
စည္ေတာ္ကုိ ရည္ေမွ်ာ္မွန္းကာပ
ေရာင္နီမွာ ေအာင္စည္ရြန္းရေအာင္
သေျပညိဳ ေရႊဘုိပန္းရယ္နဲ႔
လွမ္းၾကစုိ႔ေလး။    ။
                                            (ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္)





METTA SUTRA
 
Infuriated ! Hot ,
scorched, aflame, mymind lethal
like a cobra poised to strike .
Through literary discourse ,
I have tamed my rage .
Through reading and learning ,
I have eased my wrath .
Unable , this time ,
to quench hot anger ,
soothe rising wrath , tame
the wild mind , I have listened
to the cooling Metta Sutra .
And like the flames on
a mountain top quenched
by big rains ,
I have found peace again .
................*..*................  
ေမတၱာသုတ္ 

ေဒါသျဖစ္၍
ပူခ်စ္ေလာင္ေတာက္ ၊ ငါစိတ္ေဖာက္သည္
ေျမြေဟာက္ ပါးပ်ဥ္းႏွယ္တကား ။
စာေပႏွီးေႏွာ၊ စကားေျပာ က
ေဒါသေျပခဲ့ဘူး၏ရွင့္ ။
စာေပၾကည့္လ်က္၊ ၾကံေလ့က်က္က
အမ်က္ ေျပခဲ့ ဘူး၏ ရွင့္။
ဤတခါမူ
ပူသည္ ေဒါသ၊ ထသည္ အမ်က္
ထြက္သည္ စိတ္က်န္း၊ မႏိုင္စြမ္း၍
ေအးခ်မ္းေမတၱာ ၊ သုတ္ကိုနာေသာ္
ပမာေတာက္ညီး ၊ ေတာင္ထက္မီးကို
မိုးၾကီးၿငိွမ္းသို႕ ၿငိမ္းသည္တည္း ။      ။
                                             ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ (၁၉၆၀)