စိတ္သိ
အိပ္မက္
အိပ္မက္ မက္္္တယ္
သစ္ႏြယ္ေရာစပ္၊ ကမ္းျပတ္မွာလို
ပိေတာက္အိုေအာက္၊ တစ္ေယာက္တည္းပဲ
ခၽြဲႏြဲ႕ေတာ့တီ၊ ေမရဲ႕ ဂီတ
သိပါ့မယ္ေတြး၊ တေယာေလးယူ
ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္ရင္း ႀကိဳးကိုညိွ။
တကုပ္ကုပ္ပင္
ခလုတ္လဲွ႕ျပတ္၊ တစ္ပတ္ေက်ာ့ရစ္
အသစ္တပ္ျပန္္၊ ေတးမဆန္ဘူး
စိတ္ကူးကဗ်ာ၊ ပ်က္သြားမွာစိုး
ဘိုးတံကလည္း၊ မညက္ဘဲကြယ္
ခက္ခဲလိုက္တာ၊ ကူလာပါဦး။
ေတးမျဖစ္လို႔
စိတ္ညစ္ၿပီးထိုင္၊ သီခ်င္းညည္းမယ္
စည္းဂ်ပ္သံလြင္၊ ေကာက္ယူငင္လိုက္
ရင္မွာျပည့္ညပ္၊ က်ပ္ေနတာေတြ
ေငြသံေက်ာ့ရြ၊ မလွ လွေအာင္
ဂီတအျဖစ္၊ ကူးေျပာင္းျဖစ္ဆဲ
ဆန္းသစ္ကာရန္၊ ျပန္ကာေကာက္။
အေယာင္လြန္ၿပီး
သံအန္ထြက္သြား၊ လန္႕တၾကားႏိုး
ေမ့မွာစိုး၍၊ တိုးတိုးေတးဆက္
ဆိုတစ္၀က္မွာ၊ ေမ့လက္ဆုပ္ကိုင္
ေဘးမွာထိုင္တာ ေမာင္ပါေကာ။
ေမာင္က ေျပာသည္
“တေယာႀကိဳးသီ၊ ညိွမညီလို႔
ဂီတ မျဖစ္၊ ျဖစ္ျပန္ပါလည္း
ကာရန္မလွ၊ စည္းမက်ဘူး
ေမကဆိုလဲွ႕၊ ေတးႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး
ဂ်ပ္နဲ႕သံလြင္၊ ေကာက္ယူငင္လ်က္
ရင္မွာျပည္ညပ္၊ က်ပ္ေနတာေတြ
ေငြသံေက်ာ့ရြ၊ မလွ လွေအာင္
ဂီတအျဖစ္ ေျပာင္းပစ္ခ်င္တယ္” ။ ။
ၾကည္ေအး
တာရာမဂၢဇင္း၊
အတြဲ ၃ ၊ အမွတ္ ၂၁
ၾကည္ေအး၏
ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မွ
**********************
ထြက္ေျပးခ်င္တယ္
မိုးလင္းလင္းခ်င္း
သီခ်င္းလိႈက္လိႈက္၊ ပန္းငံုကိုက္ဆိတ္
ခ်ဳိးသိုက္ ဖိုမ၊ ခ်ဳိျမေအးလည္း
စိတ္ေလးက်ပ္ညပ္၊ ရူးခ်င္တယ္။
ၿမိဳ႕လံုးေနေရာင္
အိမ္ေခါင္မိုးေတြ၊ မီးခိုးေ၀ညစ္
ေႏြမိုးေဆာင္းတိုင္း၊ အိုကိုင္းညႊတ္လာ
ရပ္ရြာလူသူ၊ စကားဆူညံ
အူခ်ာလည္ေျပး၊ အသက္ေမြးၾက
ရင္ေလးက်ပ္ညပ္
ရူးခ်င္တယ္။
တစ္ညခ်ိန္၌
မီးလံုးၿငိမ္းလိုက္၊ ညဥ့္ဦးမိုက္မဲ
ၾကယ္လည္းမပြင့္၊ လမျမင့္မွာ
လြတ္ခြင့္ကိုရွာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း
ေမွာင္မွာေတြ႕ျငား၊ ထြက္လာမိ။
ေမွာင္ႀကီး မည္းႀကီး
မရဲတရဲ၊ တစ္ေယာက္တည္းပင္
ဘာလဲမျမင္၊ စမ္းသပ္၀င္ခဲ့
ေျမျပင္သိပ္သည္း၊ ေမာပန္းလွဲခ်
ရြက္ႀကဲေအာင္ပိတ္၊ သစ္ေအးရိပ္၌
အိပ္မက္ၾကံမွာ၊ ေမာင့္ကိုသာေတြး
ဘယ္ခါ လြတ္ပါ့မလဲကြယ္။ ။
ၾကည္ေအး
တာရာမဂၢဇင္း၊
အတြဲ ၃၊ အမွတ္ ၂၂
ၾကည္ေအး၏
ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မွ
**********************
ေၾကြရြက္ဆင္
ညိဳေျခရင့္ကို
ေလလြင့္ပတ္ခ်ာ၊ ေျမညံ့ျပာထက္
ေရႊ၀ါတစ္၀က္၊ စိမ္းေရာ္ဖက္စပ္
ဆက္တိုက္ျပဳတ္ေၾကြ၊ ေစာင္းေရႊေရႊစီ
ရြာေစြသြန္းသည့္ ေၾကြရြက္မိုး။
ေပ်ာ္တပ်က္ေလ
ေၾကြရြက္တစ္လိပ္၊ အသြားစိပ္ႏွင့္
ညွာထိပ္မေျခာက္၊ ျမကြက္ေျပာက္ႏွင့္
လက္ေအာက္က်လာ၊ အနားမွာမို႔
အသာလွမ္းၿပီး တိတ္တိတ္ေကာက္။
လန္႔ဆုတ္မိရဲ႕
ညံ့အိစက္စက္
ထိေတြ႕လက္၌
သစ္ရြက္ရုပ္ပံု
အဆစ္စံုေလး
ေလႀကံဳမွာလြန္႔
ျပာတကန္႔ႏွင့္
၀ါဖန္႔ေရာ္ေရႊ
ခပ္ေပြေပြရယ္
ေမက နီးကပ္
မိုးၿပီး ရပ္ေန
ဇာသပ္ပိုးေပ်ာ့ ဆင္ထဘီ။ ။
ၾကည္ေအး
တာရာမဂၢဇင္း၊
အတြဲ ၃၊ အမွတ္ ၂၃
ၾကည္ေအး၏
ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မွ
**********************
အတၱပံုရိပ္လႊာ
ဟင္းလင္းပြင့္မွာ
ေလသာတိုးေ၀ွ႕၊ ထိေတြ႕ေနရ
ပ်ပ်ကေလး၊ အေ၀းႀကီးလား
နီးနီးလားဟု၊ ခြဲျခားမသိ
ျမင္မိသည္ကား၊ တလ်ားခံုးခံုး
အဆံုးမထင္၊ ျပာေကာင္းကင္သို႔
ငါလွ်င္ထီးတည္း၊ တစ္ေယာက္တည္းသည္
မညည္းမညဴ ထိုင္ေန၏ ။
အဆံုးမရ
အစမထင္၊ အေတြးယာဥ္ကို
ညင္ညင္အေလွ်ာ၊ ေမ်ာေစေမွ်ာ၍
ေပါေလာလႊတ္ကာ၊ ေတြးေတာရာ၀ယ္
ကမၻာတစ္၀န္း၊ ထက္ေအာက္မႊမ္းေအာင္
ပတ္ျပြမ္းစံုေစ့၊ ငါမေမ့ဘူး
မေကြ႔မေထာင့္ ေရာက္ဘိ၏။
အို . . . အို . . . အို . . .အို
ဘယ္ကိုသြားမလဲ၊ ေရထဲညြန္ေအာက္
ေရညိွေျပာက္လား၊ ငါ ေရာက္သြားေသး
ညြတ္ေကြးေကာ့ေကာ့၊ ေရစက္ေလ်ာ့တြဲ
ရြက္ေပ်ာ့ မွ်င္ၾကား၊ ငါ ေနနားလိုက္
တြားသြားစမ္းရြံ႕၊ တိမ္ျဖဴညြန္႔ထက္
လြန္႔လြန္႔ထလက္၊ ရင္ခြင္ထက္မွာ
ေမွးစက္အိပ္တာ၊ ငါသာပါပဲ
၀ါ၀ါႏႈတ္သီး၊ အၿမီးစိမ္းယြန္း
ပ်ံသန္းငွက္လည္း၊ ငါပါပဲကြယ္
အၿမဲ “ငါ” ေတြပါကလား။
ဆက္ေတြးပါဦး
အျပာအနက္၊ အျဖဴစက္၍
စပ္ဖက္တစ္မ်ဳိး၊ တိမ္ခိုးေရာင္ဆိုင္း
မိႈင္းမိႈင္းညိဳမွာ၊ ငါခိုနားမီ
ၿမိဳင္ၾကားပင္ယွက္၊ သရက္သီး၀ါ
ရသာခ်ဳိျမ၊ လွည့္ရြမ္းစမွာ
ငါပင္ေရာက္ေလ၊ ကူးလူးေနခဲ့
ေမာင္ရဲ႕ရင္ခြင္၊ ငါပဲ၀င္၏
ဘယ္တြင္ရယ္မွ၊ ထြက္လို႔ရဘူး
အစမတံုး၊ ငါလံုးလံုးသည္
အဆံုးအစ မရိွသည့္ငါ။
ထို႔ေနာက္တြင္ကား
“သင္” ကို ေတြးစမ္း၊ မွန္း၍ၾကည့္ရာ
သင္မွာ ငါကို၊ စဥ္းစားလိုတိုင္း
တိုးလွ်ိဳယက္ေဖာက္၊ စိတ္ကူးေပါက္ၾကည့္
ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား၊ ပြားသြားပါေစ
တြက္ေရမရ၊ ဆံုးစမရိွ
သင္ေတြရိွလည္း၊ ၾကြင္းသည္အၿမဲ
တစ္ခုတည္းသာ၊ ငါပဲထြင္းေဖာက္
ငါတစ္ေယာက္မွာ၊ က်န္ရစ္ပါသည္
ဘယ္ခါမွ ငါမေပ်ာက္ဘူး။
ထိုသေဘာကို
ညိွေႏွာတရား၊ သခၤ်ာသားေသာ္
သင္ကားညီမွ်၊ “ဆံုးစမရိွ”
ႏႈတ္ဘိတစ္ခု၊ ထိုတစ္ခုကား
ငါဟုပင္လွ်င္၊ ငါတြက္ျမင္သည္
သခၤ်ာကဗ်ာ လကၤာတည္း။ ။
ၾကည္ေအး
တာရာမဂၢဇင္း၊
အတြဲ ၄၊ အမွတ္၂၄
ၾကည္ေအး၏
ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မွ
**********************
အႏုပညာကၽြန္း
ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္
ယစ္မူးၿငိမ့္ေလ်ာ၊ ေလွအေမ်ာမွာ
တေယာလဲ့လဲ့၊ တီးတိုးႏြဲ႕ရင္း
ဆိုဖြဲ႕သီခ်င္း၊ ျဖည္းညွဥ္းညည္းဆို
ေဟာဟိုေျမႏု၊ သစ္ပင္စုနဲ႕
အႏုပညာကၽြန္းကိုေပါ့။
အဲသည္မွာေလ
စာေပကိုဖတ္၊ ကဗ်ာစပ္လိုက္
ေဆာက္အပ္ေတြစု၊ ရုပ္တုထုလိုက္
ႏုရင့္ေရာင္တြဲ၊ ပန္းခ်ီဆြဲလိုက္
ရင္ထဲ ခုေတာင္ခုန္ေသးတယ္။
ေနရစ္ေတာ့ေနာ္
ေၾကာ့ေၾကာ့ကေလး၊ လေအးေအးေအာက္
ငွက္ေတးသံညင္၊ ေျမေပၚဖိတ္စဥ္
ေရျပင္ညံ့အိ၊ သစ္ႏြယ္ၿငိခ်ိန္
စိတ္၏အစာ၊ ငတ္ျပတ္ဆာေတာ့
ျပန္လာလည္ပတ္ပါဦးမယ္။ ။
ၾကည္ေအး
တာရာမဂၢဇင္း၊
အတြဲ ၄၊ အမွတ္ ၂၇
ၾကည္ေအး၏
ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မွ
**********************
မိုးႏွင့္ေျမ
ျပံဳးစရာလွ်င္
မာနလည္းၾကြယ္၊ အလွမယ္က
ထည္၀ါခါးေထာက္၊ မာေမာက္ေမာက္ႏွင့္
စိတ္ေျမာက္စကား ဆိုသတည္း။
“ေမာင့္လိုလူကို
ၾကည္ျဖဴလက္ကမ္း၊ ခ်စ္ဖို႔လမ္းကား
ကြာလွမ္းပေလ၊ မိုးႏွင့္ေျမ” တဲ့
အေျခတင္းပါလွသတည္း။
ပခံုးတြန္႔၍
ေျမျပန္႔မိုးေျခ၊ ၾကည့္ေမွ်ာ္ေလေသာ္
ေျမလည္းအျပာ၊ မိုးလည္းျပာ၍
အျပာခ်င္းယွက္၊ မိုးကုပ္စက္၀ယ္
စပ္ဆက္မိုးေျမ၊ ထိေတြ႔ေနသည္
ေျမသည္ မိုးႏွင့္ နီးသည္တကား။ ။
ၾကည္ေအး
ပေဒသာမဂၢဇင္း၊
ေမ၊ ၁၉၄၅
ၾကည္ေအး၏
ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မွ
**********************
ကဗ်ာခ်စ္သူ
သံခ်ဳိစပ္ပါတဲ့
ကုိ ထပ္ခါတစ္ရာေျပာရွာလည္း
ေမာရံုရိွမယ္ စိုးပါရဲ႕
လြန္မိတယ္ ေရွ႕သာတိုးမယ္မို႔
မ်က္ရည္မိုးအံု႕ခဲ့ၿပီ။
ကဗ်ာမိုက္ကိုမွ
ႀကိဳက္လွတယ္၊ အဆိုေလာရွာသမို႔
မနက္ေစာ သီေ၀ေနခိုက္
စိတ္ေလ ေလပေစဦးရယ္နဲ႕
ေတခ်င္ေပခ်င္တဲ့ထံုးစံမို႔
တစ္ရယ္ ႏွစ္ရယ္ သံုးရယ္ေပါ့
ကာရန္ေတြ အလြတ္မရုန္းေစဘု
ေလးလံုးစပ္ ကဗ်ာစီ။
ဘယ္သူရိုက္ရင္လည္း
ေခါင္းငိုက္ခံပါ့မယ္ရွင့္
ဘ၀မွာ ဘာကိုတြယ္မလဲ
ကဗ်ာရယ္စာရယ္ရိွရင္တဲ့
ေက်နပ္မိ ကပ်ာကသီ
အသာတၾကည္ေပါ့ထြက္ေျပး။
ေမ့ႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕လို႔
စိတ္ကိုေျပာင္းစဥ္မွ
ၿငိမ့္ေညာင္းသံခ်ဳိေႏွာပါ ခလွည့္လို႔ေတာ့
ငိုမဲ့ခ်င္ေအာင္ မဖန္ႏွင့္
ကံခၽြန္ရင္ အံ့ဖြယ္ခန္းပါတဲ့
အလွမ္းတကယ္ ဟာမွ
လမသာ၊ ညႀကီးမင္းႀကီးေပါ့
ထၿပီး ထိုင္ေပြေနမရွင့္
အိပ္ရာေတြ တြန္႔ေၾကလိပ္ခါမွ
ငိုတိတ္မယ္ေလး။ ။
ၾကည္ေအး
ေသြးေသာက္မဂၢဇင္း၊
ဇြန္၊ ၁၉၅၃
ၾကည္ေအး၏
ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မွ
**********************
ခြင္လႊတ္တတ္တယ္
အျပံဳးမဆင္မသီနဲ႔
တည္ၾကည္လို႔ ေနတယ္ဆိုရင္
သိမ္ေမြ႕ရွာသူကေလး
ခ်စ္ေရးႏွမအေထြးမို႔
ေအးလွတယ္ထင္။
ေလေပြလို ေမႊ႕သရမ္းနဲ႔
ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းပူပင္
သူေမႊးရႊင္ရင္ေတာ့။
ေၾသာ္ . . . သေဘာျဖဴရွာငဲ့
ရွက္စရာအကုန္ေမ့လို႔
အ ကေလးပမာကြဲ႔
ခ်စ္ရွာပေလေပါ့။ ။
ၾကည္ေအး
ရႈမ၀မဂၢဇင္း၊
ႏို၀င္ဘာ၊ ၁၉၅၅ (“ဖုန္းသက္တိုင္”
၀တၳဳမွ)
**********************
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း
ျပတင္း၀မွ
ညေနငွက္ျပာ၊ ေမာင္ႏွံလာၿပီး
ယွက္ျဖာလြန္႔လူး၊ ထင္းရွဴးရြက္ၾကား
စကားတီးတိုး၊ ေျပာမၿပီးဘူး
ႏႈတ္သီးေတ့ဆက္၊ လည္ခ်င္းယွက္ဆဲ
တစ္ရက္ တစ္ရက္၊လွည့္စားရက္ခဲ့
ခ်စ္သက္္ကၽြမ္း၀င္၊ ေနလိုက္ခ်င္လည္း
သခင္ႏွမ၊ ႏွင္းဆီီျမပြင့္
အလွပ်က္မည္၊ စိုးေႏွာင့္သည္ေၾကာင့္
ႏႈတ္ျခည္မလြန္၊ ေမာင့္တာ၀န္ပင္
မပန္ဆင္ရက္၊ မတပ္မက္ရဲ
သစ္ရြက္ေၾကြေတာ၊ အင္းလ်ားေၾကာ၌
မေမာပန္းေသာ၊ ေရျပင္ေလွ်ာစီး
ေလွေမ်ာတက္မဲ့၊ လည္ခ်င္းႏြဲ႔မီ
တစ္လွည့္စီေမႊး၊ လည္ခ်င္းေထြးဆုပ္
ငွက္ေတးခ်ဳိျပား၊ ပန္စကားကို
ေျပာၾကားမဆံုး၊ ႏွစ္ေယာက္လံုးပဲ
အျပံဳးလွယ္ၾက၊ ရယ္ေမာၾကႏွင့္
တစ္ဘ၀မွ် ေနခ်င္သည္။ ။
ၾကည္ေအး
ရႈမ၀မဂၢဇင္း၊
ဇူလိုင္၊ ၁၉၇၀
**********************
ဟန္ေဆာင္သူမ်ား
သည္ဘက္စြန္း၌
နစ္မြန္းေပ်ာ္ပါး၊ ငါ ၀ံ့စားစြ
လင္သားအိမ္ေထာင္၊ က်ပ္တည္းေႏွာင္လည္း
ဟန္ေဆာင္ႏႈတ္မွ
ဗုဒၶ၏လမ္း၊ လြတ္ေျမာက္နန္းသို႔
ျဖတ္သန္းလိုပါ၊ တစာစာလွ်င္
မုသာ၀ါဒ၊ စကားမဆိုခ်င္။
ဟိုဘက္စြန္းသို႔
ျပတ္ရႊန္းလွမ္းခို၊ သြားေရာက္လိုဟန္
ခိုတြယ္အားထား၊ ဘုရား တရား
စကားမွ်ပင္၊ က်င္လည္သည္မွာ
လူ႔ဘာသာမွ၊ တစ္၀ါေရွာင္ရံု
တစ္ခ်ဳံကြယ္လွ်ဳိး၊ သစ္၀ါးတိုးဟန္
ျပန္လာေခါက္ေခါက္၊ ဟိုသည္ေႏွာက္၏
လြတ္ေျမာက္တကယ္၊ စြန္႔ပယ္၀ံ့သူ
သည္မူ မဟုတ္ႏိုင္တကား။
ငါစြန္႔ခြာလွ်င္
ျပန္မလာတတ္၊ ကင္းရွင္းျပတ္အ့ံ
အို . . . သူျမတ္တို႔
မလြတ္ေျမာက္ခင္
ခံုမင္ျမဴးၾကြ၊ လူ႔ဘ၀ႏွင့္
ခဏျမင္ဖူး၊ အသိထူးျပား
ကူးလူးခ်င္၍
ရွင္သန္ပါရမီ၊ ျဖည့္တင္းသည္ဟု
ယံုၾကည္လိုက၊ ယံုၾကည္ၾကေစ
အရိယဟု၊ အတၱျပတ္ဟန္
ေၾကာက္ဖြယ္ဖန္လာ
မာန္မာနသာ၊ ကင္းပေစရွင့္။ ။
ၾကည္ေအး
ရႈမ၀မဂၢဇင္း၊
ဇူလိုင္ ၊ ၁၉၇၁
ၾကည္ေအး၏
ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မွ
No comments:
Post a Comment