တေစ ၦ
အိပ္လို႔မရ
ညႀကီးမင္းႀကီး ၊ ထၿပီးထိုင္ေန
ေမြ႕ရာေတြလဲ ၊ ေၾကမြတြန္႔လိပ္
သိပ္စိတ္ညစ္တယ္ ၊ သတိျပယ္လြင့္
ခိုတြယ္စရာ ၊ အတည္မက်။
အျပင္ဘက္မွာ
သစ္ရြက္ေတြၾကား ၊ ၾကယ္ေလးငါးပြင့္
စကားပင္အို ၊ ကန္ေရစိုစြတ္
ဟိုမွာလႈပ္လႈပ္ ၊ ငုတ္တုတ္လက္ကမ္း
စမ္းေလွ်ာက္သြားေန ၊ ျမက္ခ်ဳံေတြထဲ
တေစၦ ငါကိုယ္တိုင္ပါပဲ။
ခုတင္ေျခရင္း
ျဖည္းနင္းရွပ္ရွပ္ ၊ မတ္တပ္ထလိုက္
ခန္း၀ကိုလာ ၊ ၀ရန္တာမွာ
သည္မွာတစ္ေယာက္ ၊ တေစၦေျခာက္လွန္႔
ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ၾကည့္ ၊ မ်က္ႏွာလွည့္စမ္း
တည့္တည့္လွမ္းျမင္ ၊ ေအာ္ငိုခ်င္မိ
တဆင္တည္းပဲ သူႏွင့္ငါ။
ျမစ္နက္ထဲမွာ
ငါ ေရနစ္ျမႇဳပ္ ၊ ခ်မ္းၿပီးကုပ္ေန
ကုကၠိဳကိုင္းၾကား ၊ ငါေနနားလိုက္
ဘုရားေရွ႕ေမွာက္ ၊ ဒူးေထာက္ေရာက္ျပန္။
ေမာပန္းလ်ႏွင့္
တစ္ေယာက္ေသာငါ ၊ ငါမ်ားစြာမွ
ထလာလြင့္ပါး ၊ ေမာင့္အနားကို
စကားေထြရာ ၊ ငိုသံပါႏွင့္
ဘာမွမၾကား ၊ ေမာင့္အနားမွာ
‘ ထသြားစို႔ဆို ၊ ေမ့ကိုအိပ္မက္
မမက္ဘူးလား ‘ ၊ တေစၦျဖားေယာင္း
မႈန္မႊားစိတ္၀ယ္ ၊ အရိပ္ထင္။ ။
ၾကည္ေအး
(တာရာမဂၢဇင္း ၊ အတြဲ ၃ ၊ အမွတ္ ၂၀ ၊ ၁၉၄၇)
No comments:
Post a Comment